Bohater w codziennej pracy zapomina o niebezpieczeństwie i strachu, po to, aby uratować coś cennego: życie lub zdrowie drugiego człowieka.
Co to jest bohaterstwo?
„Bohaterstwo to chęć poświęcenia się dla innych, poświęcenia własnych interesów, często własnej wygody dla innych ludzi”
Słownik bohaterstwa - poznaj najważniejsze pojęcia
B
Bohater
Osoba, która odznaczyła się niezwykłymi czynami, męstwem, pomocą i ofiarnością wobec innych ludzi. Tytułem „bohater” określa się także postać w utworze literackim, filmie, Biblii – zastępuje się jednak terminem postać literacka, jako że słowo bohater posiada ograniczone konotacje heroizmu i pierwszoplanowości. Osoby będące bohaterami często doczekują się poświęconych im dzieł literackich, opowieści w postaci legend, mitów czy epopei. Społeczne uznanie jako bohaterowie zyskują ci, których dokonania są w danym społeczeństwie, kulturze i epoce uznawane za ważne, niebezpieczne, nadzwyczajne i trudne.Istniejący w zachowanych w kulturze dziełach czy opowieściach bohaterowie są zazwyczaj osobami, które działają zgodnie z przyjętymi imperatywami kulturowymi i są wzorcami moralnymi dla społeczności. Pełnią także często funkcję wychowawczą w socjalizacji jednostki.
Opracowano na podstawie https://pl.wikipedia.org/wiki/Bohater
C
Ceremoniał wojskowy
„Ceremoniał Wojskowy Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej” jest kodeksem postępowania oraz zbiorem zasad i form, określających zespołowe i indywidualne zachowanie żołnierzy oraz osób cywilnych biorących udział w uroczystościach państwowych, wojskowych oraz o charakterze patriotycznym, patriotyczno-religijnym lub religijnym, organizowanych z udziałem wojskowej asysty honorowej.
Prezentuje on przebieg uroczystości organizowanych zgodnie z polską tradycją, zwyczajami i wymogami protokołu dyplomatycznego, ujednolica zasady ich organizacji oraz umożliwia sprawne przeprowadzenie z uwzględnieniem przepisów zawartych w regulaminach Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej. Określa charakter tych uroczystości, wskazuje i systematyzuje sposoby ich organizowania i prowadzenia oraz nadaje im jednolitą formę organizacyjną. Zawiera także głębokie treści patriotyczne, nawiązujcie do chlubnych, wielowiekowych tradycji oręża polskiego, stanowiąc ważny czynnik kształtujący postawy żołnierzy. Odgrywa ważną rolę w wychowaniu patriotycznym oraz szkoleniu wojskowym, jednoczy środowisko żołnierskie oraz umacnia poczucie więzi wojska ze społeczeństwem.
„Ceremoniał Wojskowy …” nie ustala w sposób arbitralny wszystkich szczegółów organizowanych uroczystości. Opisuje przebieg uroczystości z udziałem wojskowej asysty honorowej, która może występować w zróżnicowanym składzie w zależności od charakteru uroczystości, miejsca jej przebiegu oraz rangi.
Opracowano na podstawie załącznika do Decyzji Nr 411/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 9 grudnia 2009 r. w sprawie wprowadzenia do użytku służbowego „Ceremoniału Wojskowego Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej”
Ceremoniał policyjny
Ceremoniał policyjny ma na celu kultywowanie policyjnych tradycji, integrowanie środowiska oraz umacnianie pozytywnego wizerunku Policji w społeczeństwie. Jego podstawowym przesłaniem jest dążenie do tego, aby uroczystości z udziałem policyjnej asysty honorowej, policjantów oraz przedstawicieli środowiska policyjnego przebiegały w atmosferze powagi, podniosłości i były wyrazem szacunku dla narodowych symboli.
Ceremoniał uwzględnia aktualne potrzeby i uwarunkowania legislacyjno- -funkcjonalne, ale także realne możliwości zastosowania elementów ceremonialnych w jednostkach organizacyjnych Policji na każdym szczeblu hierarchicznego zorganizowania.
Jest dokumentem porządkującym i określającym zasady oraz formy indywidualnego i zespołowego zachowania policjantów, a także pracowników Policji, uczestniczących w uroczystościach o charakterze państwowym, policyjnym, patriotycznym i religijnym.
Dodatkowo uwzględnia szczegółowe opisy udziału asysty honorowej. Ze względu na potrzebę praktycznego stosowania Ceremoniału, jego zawartość stanowią wystandaryzowane scenariusze dwóch podstawowych uroczystości, tj. apelu i zbiórki, szkice sytuacyjne uroczystości policyjnych oraz ilustracje fotograficzne.
Odpowiedzialność za stosowanie zasad określonych w Ceremoniale policyjnym dotyczy każdego policjanta, który pełniąc służbę, kształtuje nie tylko wizerunek Policji, lecz także wizerunek państwa.
Opracowano na podstawie Zarządzenie nr 122 Komendanta Głównego Policji z dnia 25 maja 2012 r. w sprawie ceremoniału policyjnego
E
Etos
To obowiązujący i realizowany w grupie społecznej, społeczności zbiór idealnych wzorów kulturowych, jasno określonych. Dzięki zaangażowaniu w realizację tych wzorów zachowań uwidaczniają się wartości danej grupy oraz kształtuje się oraz odtwarza styl życia.
Etos jest nośnikiem wartości, idei, które wpływają na procesy społeczne. Poprzez pojęcie etosu opisuje się wynikające z norm reguły działania charakterystyczne dla danych kultur czy kategorii zawodowych (etos żołnierza, strażaka, policjanta), które to normy nie są skodyfikowane.
Etos rycerski
Zespół wartości i zasad, wykształconych w kręgu średniowiecznej kultury rycerskiej, którymi powinien charakteryzować się idealny wojownik – w życiu i na wojnie. Pojęciu kodu lub etosu rycerskiego oraz tzw. cnót rycerskich stało się silnym składnikiem mentalności klas wyższych późnośredniowiecznych i nowożytnych społeczeństw europejskich. Podobne zjawiska możemy zaobserwować w wielu społeczeństwach z różnych kręgów kulturowych i epok, w których górną warstwę stanowili wojownicy lub grupy powołujący się na taką genealogię. Archetyp idealnego wojownika obecny jest także w wielu utworach literackich, przede wszystkim w eposach.
Opracowano na podstawie https://pl.wikipedia.org/wiki/Etos_rycerski
H
Honor
To postawa, dla której charakterystyczne jest połączenie silnego poczucia własnej wartości z wiarą w wyznawane zasady moralne, religijne lub społeczne. Naruszenie zasad honoru przez siebie lub innych odbierane bywa jako „dyshonor” lub „hańba”. W wielu społeczeństwach takie naruszenie pociąga za sobą natychmiastową, osobistą reakcję „zhańbionego” lub innego członka tej samej grupy. Tym różni się honor od pojęcia godności osobistej – godność nie wymaga zemsty, honor tak. Godność traci się w ciężkich warunkach bytowych, honor (jako dążenie do jej odzyskania) może się nawet wzmacniać. Honoru nie wystarczy zadeklarować, podlega on udowodnieniu w sytuacji, która pozwala na weryfikację według norm moralnych danej społeczności.
Nie ma się więc honoru jako cechy immanentnej, istniejącej niejako z założenia, która podlegałaby późniejszemu potwierdzeniu (lub też utracie). To, czy ktoś jest honorowy, można stwierdzić dopiero na podstawie oceny jego zachowania (w sytuacji, w której dana osoba udowadnia czynem deklarowane przez nią wartości, zdając w pewnym sensie „praktyczny egzamin z honoru”). Równocześnie oznacza to, że pojęcie honoru jest subiektywne i silnie osadzone w kulturze i epoce.
Świadomość posiadania honoru jest również jednym z najważniejszych kryteriów samooceny jego dysponenta.
Pojęcie honoru można rozciągnąć na inne osoby, tak więc obrona czyjejś godności osobistej dowodzi wysokich standardów moralnych obrońcy. Często za ludzi honorowych uważa się rycerzy i oficerów.
Działanie zgodnie z honorem, czasem specyficznie pojmowanym, ma duże znaczenie w organizacjach i grupach niejawnych. W polskiej historii i literaturze honor jest często łączony z patriotyzmem i bohaterstwem.
Opracowano na podstawie https://pl.wikipedia.org/wiki/Honor_(etyka)
M
Morale
Gotowość do wypełniania obowiązków, znoszenia trudów i niebezpieczeństw oraz poczucie odpowiedzialności i wiara w sukces.
Morale duch (bojowy), duch zespołu, wola walki, gotowość wypełniania rozkazów, znoszenia trudów i niebezpieczeństw, odporność psychiczna (wojska).
Opracowano na podstawie Słownika Języka Polskiego PWN
P
Patriotyzm
Postawa szacunku, umiłowania i oddania własnej ojczyźnie oraz chęć ponoszenia za nią ofiar. Pełna gotowość do jej obrony, w każdej chwili. Charakteryzuje się też przedkładaniem celów ważnych dla ojczyzny nad osobiste, a także gotowością do pracy dla jej dobra i w razie potrzeby poświęcenia dla niej własnego zdrowia lub życia. Patriotyzm to również umiłowanie i pielęgnowanie narodowej tradycji, kultury czy języka. Patriotyzm oparty jest na poczuciu więzi społecznej, wspólnoty kulturowej oraz solidarności z własnym narodem i społecznością.
Przysięga / Ślubowanie
Każdy żołnierz i funkcjonariusz ma obowiązek złożenia przysięgi lub ślubowania (w zależności od rodzaju służby) przed przystąpieniem do służby w określonej formacji mundurowej.
Każda służba mundurowa ma własną rotę przysięgi lub treść ślubowania.
Przysięga i ślubowanie to bardzo uroczysty moment w życiu zawodowym każdego żołnierza i funkcjonariusza. Jest postrzegana jako coś podniosłego, stanowi symbol pełnego włączenia do cieszącej się społecznym prestiżem służby, wzmacnia świadomość własnej tożsamości zawodowej.
To akt wyrażający cele i zadania postawione żołnierzowi i funkcjonariuszowi przez naród. Jest to zobowiązanie wobec państwa i narodu, stanowiące źródło jego siły moralnej.
R
Rota przysięgi wojskowej (ustanowiona w 1992 roku)
Ja żołnierz Wojska Polskiego przysięgam
służyć wiernie Rzeczypospolitej Polskiej,
bronić jej niepodległości i granic.
Stać na straży Konstytucji,
strzec honoru żołnierza polskiego,
sztandaru wojskowego bronić.
Za sprawę mojej Ojczyzny,
w potrzebie krwi własnej ani życia nie szczędzić.
Tak mi dopomóż Bóg.
Rota ślubowania policjanta (ustanowiona w 1990 roku)
Ja, obywatel Rzeczypospolitej Polskiej, świadom podejmowanych obowiązków policjanta, ślubuję: służyć wiernie Narodowi, chronić ustanowiony Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej porządek prawny, strzec bezpieczeństwa Państwa i jego obywateli, nawet z narażeniem życia. Wykonując powierzone mi zadania, ślubuję pilnie przestrzegać prawa, dochować wierności konstytucyjnym organom Rzeczypospolitej Polskiej, przestrzegać dyscypliny służbowej oraz wykonywać rozkazy i polecenia przełożonych. Ślubuję strzec tajemnic związanych ze służbą, honoru, godności i dobrego imienia służby oraz przestrzegać zasad etyki zawodowej.
S
Służba publiczna
Aby państwo mogło sprawnie funkcjonować i skutecznie działać na rzecz obywateli musi w nim występować zespół instytucji i urzędów oraz służb powołanych do realizowania celów państwa zgodnie z obowiązującym prawem w interesie całego społeczeństwa.
W prawie polskim i międzynarodowym brak jest jednoznacznej definicji służby publicznej. Podjęto jedynie próbę określenia zakresu działań służby publicznej oraz zaproponowano osoby, które do niej należą ze względu na specyfikę wykonywanych zadań i obowiązków.
Służbę publiczną można określić jako wszelką aktywność osób wymienionych w kodeksie karnym w zakresie powierzonych im obowiązków oraz zadań, realizujących w szczególności kompetencje określone przez organ nadrzędny, będący jednocześnie częścią aparatu państwowego.
Masz pomysły na konkretne działania?
Zgłoś się do nas!
